آرام و آرامبخش
مسلمین آب قلیلند؛ تا یک آخ می شنوند، خراب میشوند (نجس میشوند). ولی ایمان که آمد، انسان را آب کر می کند. مؤمن بزرگ، حکم آب کر را دارد که نه تنها خودش نجس نمیشود، بلکه شیء متنجس هم در تماس با آن پاک میشود. میگویند: دو نفر که با هم راه میرفتند، صدای شلیک گلولهای را شنیدند. یکی از آنها به دیگری گفت: تیر به تو خورد؟ او گفت نه، اولی گفت: پس حتما به من خورد؛ افتاد و مرد. اگر رفیقش یک مومن قوی بود، میگفت به من خورد؛ تو بنشین، چیزی نیست. قیمت انسان به سکون اوست.[1]
پی نوشت :
1. حاج اسماعیل
دولابی، مصباح الهدی، تدوین و تنظیم استاد مهدی طیب، ص64