سوره:دهر
روزگار
آیه اول سوره می باشد. دهر به معنی عصر، روزگار و برهه ای از زمان می باشد. آیات نخستین این سوره انسان و کیفیت آفرینش و خلقت او را بیان می کند.
انسان، هل اتی، الابرار
آفرینش انسان و خلقت او از نطفه امشاج (مختلط)، هدایت و آزادی اراده انسان. انسان، عمل، اخلاص، ایثار و عاقبت کار او در قیامت. ستایش علی (ع) و فاطمه (ع) بخاطر نذرشان که سه روز روزه گرفتند و هر روز هنگام افطار، غذای ساده خود را به مسکین و یتیم و اسیر ایثار کردند و خود با آب افطار نمودند. (آیه 8). فرمان صبر و استقامت. پاداش و نعمت های اهل بهشت و ابرار و نیکان و دلایل استحقاق این پاداشها. راه پرفراز و نشیب خودسازی. حاکمیت مشیت الهی (در عین مختار بودن).
به ترتیب جمع آوری، هفتاد و ششمین سوره است و به ترتیب نزول، نود و هفتمین سوره است که بعد از سوره «الرحمن» و قبل از سوره «طلاق» نازل شده است.
ندارد
هَلْ أَتَى عَلَى الْإِنسَانِ حِینٌ مِّنَ الدَّهْرِ لَمْ یَکُن شَیْئًا مَّذْکُورًا
یُدْخِلُ مَن یَشَاء فِی رَحْمَتِهِ وَالظَّالِمِینَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا أَلِیمًا
امام باقر فرمود: «یکی از پاداشهای کسی که سوره «هل اتی» را در صبح هر پنجشنبه بخواند این است که در قیامت با پیامبر اکرم (ص) خواهد بود.»